Sneeuw

Het zat er natuurlijk aan te komen: sneeuw. Als ik de mensen op Twitter en Hyves moet geloven zal er op de nacht van donderdag op vrijdag 15 centimeter sneeuw vallen. Ik geloof die mensen natuurlijk niet, dus ik zocht het even op. Ik citeer het KNMI:

woensdag 24 november tot en met zondag 28 november

Overgang naar koud weer met af en toe sneeuw, in het westen vooral vrijdag ook regen. Tijdens opklaringen 's nachts lichte tot matige vorst. Middagtemperatuur dalend naar rond of iets boven nul in in het weekeinde.


Nou dacht ik net dus: "Ach, dat valt mee!", maar het valt dus niet mee. Want als het vriest en het sneeuwt daarna dan blijft die zooi dus liggen. Heerlijk, zo'n voor de hand liggende conclusie he. Laten we dat maar houden op vrouwenlogica.


Ik kreeg het werkelijk even aan m'n hart toen ik dingen las over 15 cm sneeuw in de nacht van donderdag op vrijdag en temperaturen die zouden dalen naar minstens min vijftien. Het is allemaal niet zo erg als het lijkt, er kan in totaal 20 centimeter vallen in de periode donderdag tot zondag. Dat is dus gemiddeld 5 centimeter per dag. Klinkt al heel wat aannemelijker dan 15 centimeter in één keer, toch? En het wordt "maar" min zes, en de temperaturen kunnen "oplopen" tot een graad of twee, dus min vijftien halen we nog niet. 
Ja, zo klinkt het bijna alsof er niets aan de hand is. Ik houd natuurlijk enorm van de sneeuw, vind het echt prachtig om mensen een ijsbal in hun nek te smijten. Houd ervan om mensen in te peperen, vind het geweldig om de strijd met mensen uit de straat aan te gaan in een sneeuwballengevecht..
Maar ik houd nog het allermeest van schaatsen, dat is echt mijn passie. Heerlijk, om in min tien het ijs op te stappen. Heerlijk, om de ijskoude wind langs je gezicht te voelen. Heerlijk, het gevoel dat je ogen uit je kop branden door de kou.. Heerlijk.
En dan heb ik het nog niet eens over vallen. Schaatsen is vallen en opstaan, werd mij vroeger verteld. Nou, ik vind het na vijf keer vallen niet eens meer de moeite waard om op te staan. Maar je "moet nooit opgeven en altijd opnieuw proberen" dus daar ga ik weer: voor de zoveelste keer probeer ik om wat langer te blijven staan dan vijftien seconden. En ja, daar ga ik! Zestien seconden later is het helaas weer raak: daar lig ik weer. En lekker blijven lachen met iedereen die je eerst keihard uit staat te lachen om daarna te vragen: "Doet het pijn, volgens mij viel je op je stuitje.." - Nee joh, volgens mij is m'n stuitje inmiddels gewoon doorgeschoven naar m'n derde nekwervel of zo, geen probleem, het gaat wel!
En dan sta ik op en ga ik door, want ik houd van schaatsen.


Heerlijk, winter!
Ik heb vast nieuwe stamppotrecepten opgezocht, mijn fiets is voorzien van winterbanden, ik heb een jaarvoorraad chocolademelk en mijn schaatsen zijn geslepen.
Ik ben er klaar voor: laat maar komen, die winter!

Seksrobot

Nu, voor maar 125 euro: een Franse seksrobot, die met één druk op de knop kan likken als Lassie. Spreekt ook Russisch.


Ik hoor het je denken: waar gaat dit over?! Nou, over een Franse seksrobot dus. Een intellectuele robot, dat wel. Het is overigens een vrouwelijke robot, die als enige robot over de kwaliteit "objectiviteit" beschikt. Zij kan u, tijdens de daad, voorzien van haar eigen objectieve mening. Geen enkel ander levend wezen zal u dit kunnen bieden.
Terug naar het seks-gedeelte, we moeten het natuurlijk wel interessant houden. Likken als Lassie, dat is echt haar nummer 1-kwaliteit. Met één druk op de knop komt ze in actie: de G-spot is binnen enkele seconden gevonden en dan.... Sorry. Details laten we liever achterwege, die hebben al bij genoeg mensen voor wateroverlast gezorgd.


Deze robot beschikt echter over meer kwaliteiten. Ze kan namelijk ook lullen als Brugman. Over opwindende dingen als spelfouten, actualiteit en politiek. Het liefst over politiek. Dus schrik niet als zij tijdens de daad opeens begint over het wel en wee van de VVD, dit is volkomen normaal.
Het leuke aan deze robot is dat zij altijd in is voor goede seks. Slechte seks is ook niet erg, zolang ze maar klaarkomt. Als zij klaarkomt zal het gepaard gaan met Franse kreetjes, gecombineerd met laag, Russisch gegrom.
Nog een voordeel aan deze robot is het ingebouwde schoonmaaksysteem. Ze zal er namelijk altijd zelf voor zorgen dat haar vocht geen vochtplekken achterlaat op plekken waar je het liever níet terugvindt, zoals in de vloerbedekking in de slaapkamer van de schoonmoeder van de vriendin van je ex. Ik bedoel maar.


Al met al: een absolute aanrader.
Wilt u eens een objectieve sekspartner, geen zooi na de daad, rauwe, Russische aanmoedigingen en lieve, romantische Franse zinnen?
Dan zeggen wij:
Bel snel: 0906-OCTO

Het leuke aan voetbal

En het is weer zo ver: Ajax-PSV speelt vanavond. Wordt helaas alleen uitgezonden op Eurosport Live of zo, weet ik 't. Wij kunnen het hier in ieder geval niet ontvangen.
Laat ik allereerst eens beginnen met vertellen dat ik een Ajacied ben. Jahaa, een Brabander, wonend op 15 kilometer afstand van Eindhoven die Ajacied is. Oei, komt hard aan hè, om dit te lezen als die-hard PSV-supporter.
Ach, om het allemaal nog wat erger te maken ben ik af en toe supporter voor Feyenoord (binnenkort inclusief sjaal, als ik vriendlief moet geloven), maar ook voor Twente of AZ roep ik: "Kom op jongens, knal 'm erin!" naar de televisie. Of het helpt? Natuurlijk, ik schreeuw alle elftallen naar de overwinning. Behalve PSV. Die schreeuw ik het allerliefst naar de enorme, keiharde vernedering. Dat zij een keer met 10-0 ingemaakt worden of zo. 


Of ik een hekel heb aan PSV? Nee. Ik ben gewoon graag "anders". Gaat iedereen links? Dan ga ik lekker rechts. Wil iedereen koffie, dan wil ik graag thee. Is iedereen voor PSV, dan ben ik voor Ajax. Of AZ, Twente, Feyenoord, FC Groningen,  het kan me niet gek genoeg. 
Vond het overigens wel mooi dat de PSV'er supporters niet naar Amsterdam konden. Ach, gewoon lekker buiten houden, die relnichten uit Brabant. Eindelijk eens geen gevechten na een wedstrijd, hehe.


Of ik iets van voetbal snap? Nee. Snap net dat je een scheidsrechter, twee assistent-scheidsrechters ofwel grensrechters en nog twee "officials" hebt. Snap het nut niet van vijf scheidsrechters, maar goed: voetbal is iets wat ik als vrouw toch nooit helemaal zal begrijpen. Laat ik ook maar meteen eerlijk zeggen dat ik er niet eens de moeite voor wil doen. Ik weet wat buitenspel is, dat lijkt me meer dan genoeg. En ja, ik kan het ook uitleggen, applaus voor mij!


Waarom ik voetbal kijk? Joh, weet je wat er NA die 90 (+aansteltijd) minuten gebeurt?! Dan gaan de shirts uit! En daar wacht ik op, even wegdromen bij het zien van al die dampende lichamen. Totdat ik me er de geur ook bij inbeeld, dan is het namelijk tijd om mijn ogen weer dicht te doen en lekker tegen het lichaam van mijn eigen topvoetballertje aan te kruipen.


Heerlijk, zo'n avondje voetbal.

Stiltecoupés

Je kent ze vast wel: de irritante bellers in de trein. En als je ze niet kent ga je gewoon nooit met het OV. 

"Hee, met mij!"

'...'

"Ja vet he!"

'...'

"He?"

'...'

"Deze donderdag?"

'...'

"Ja dan moet ik effe bellen straks. Maar wat doe je vanavond nog?"

'...'

"Nou, dat méén je niet!"

'...'

"Hè?"

'...'

"ECHT?! Wauw wat gááf!"

'...'

"O, nee maar dat is echt zooo vet he! En toen?"

'...'

"He, wat zeg je, ik zit in de trein, hoor je niet zo goed!"

'...'

"Wat, zei hij dat écht?! En toen?"

'...'

Zo ging het nog wel even door. Over nieuwe schoenen die o zo geweldig vet waren en over de afgelopen zaterdagavond. Ja, geweldig leuk dat de hele coupé daarvan mee kon genieten.
Ik zat me natuurlijk groen en geel te ergeren, samen met de rest van de trein. Houd er totaal niet van als mensen gewoon vet asociaal gaan bellen in de trein. De vrouw naast me fluisterde: "Het is toch niet meer normaal he, zo luidruchtig...", waarop ik antwoordde: "Nee, inderdaad. Zulke gesprekken heb je toch niet in het openbaar!"
En toen gebeurde het: ik werd gebeld en ik nam op. Ik voelde de vrouw naast me al kijken, dus ik dempte mijn stemgeluid: het was bijna gefluister, compleet onverstaanbaar. Vandaar dat mijn beller vroeg: "Hè, wat zeg je nou, ik hoor je niet zo goed."
Ik herhaalde mijn verhaal nog een keer op dezelfde toon, en er ontsnapte een geïrriteerde zucht uit de vrouw naast me. Ik keek haar aan, beantwoordde een vraag van mijn beller met: "Hm-hm" en ik voelde de ogen van mijn buurvrouw inmiddels in mijn lijf branden. 
Het gezucht naast me werd dwingender, en even dacht ik dat de vrouw naast me zou ontploffen. Het leek me een strak plan om een eind te maken aan dat gezucht, en wel op de volgende manier: "Ik bel je straks terug. Ik geloof dat ik de persoon naast me even duidelijk moet maken dat dit een stiltecoupé is."

Mijn eerste twaalf studie-punten

Wat was ik ontzettend zenuwachtig. Had ik wel genoeg gedaan? Had ik alles ingeleverd? Was ik geen opdrachten vergeten? De onzekerheid sloeg toe en tackelde mijn zelfvertrouwen.
Aangekomen op de Fontys Hogeschool voor de Journalistiek bedacht ik me eens wat ik precies zou gaan zeggen. Maar hoe bereid je zo'n gesprek voor? Niet dus.
Ik raakte in gesprek met een mede-student, die zijn gesprek al achter de rug had. Het bleek allemaal reuze mee te vallen, maar toch bleven de zenuwen door mijn lijf gieren.


Langzaam, heel langzaam werd het 14u15. Daar ging ik, met een kloppend hart en zweethandjes: mijn tien minuten met mijn tutor en mijn coach tegemoet. Wat moet ik verwachten?
Nietsvermoedend ging ik zitten en mijn coach barstte los.
Oei, de "onvoldoende" kwam hard aan. Wat had ik daarop te zeggen?
Een woordenstroom kwam los: ik had opeens een heel plan van aanpak in mijn hoofd. Geen idee waar dat vandaan kwam, maar ik had het voor elkaar: mijn coach veranderde mijn onvoldoende in een voldoende.
Ook mijn tutor gaf me een voldoende.


Met een glimlach op mijn gezicht stond ik op. Ik wist nog net een vreugdesprong te onderdrukken en met een "Bedankt!" verliet ik het lokaal.


12 studie-punten: ik wil jullie graag van harte welkom heten in mijn zak. Dat er nog vele bij mogen komen.