Jij

Als ik naar jou kijk, is het net alsof ik in een ranzige slow motion film ben beland. De wereld lijkt te stoppen als jij langskomt. Het is zo’n film waarvan ik weet dat ik er niet naar moet kijken, maar ik doe het toch: puur om te kijken of ik het aan kan. Ik kan het niet aan -nog steeds niet.

Daar loop je , met opgeheven hoofd en samengeknepen ogen. De gang is van jou, lijk je te denken. Met het nonchalante gebaar waar de meeste vrouwen door van hun stoel glijden, schud jij je haar uit je ogen. Je staat stil en je recht je rug. Je laat je blik door de gang gaan en je vervolgt je weg. Ik staar naar je. Mijn ogen volgen je, tot je uit beeld bent. Mijn mond valt een beetje open. Niet van verbazing, maar van schrik.

Je komt terug, met een glimlach op je gezicht. Het valt me nu pas op dat je kuiltjes in je wangen hebt. De rest van je glimlach was me al veel eerder opgevallen. De combinatie zou nog best een soort ‘sexy’ kunnen zijn. Jammer dat jij degene áchter de glimlach bent.
Sommige mensen moeten niet met de mode meelopen. Jij bent er een van. Je hebt jezelf weer eens in een van je te strakke shirts gepropt. Wederom een ‘het-had-zo-sexy-kunnen-zijn’-momentje. Jammer dat jouw lichaam alleen maar zorgt voor natte ogen. Een triest geval ben je, eigenlijk. Niet meer te redden. Iris van Iersel schreef er al eens eerder over, maar eigenlijk ben jij gewoon echt een B.A.L. Iets beters kan ook ik er niet van maken, sorry.

Er zijn twee liefdes in je leven. Bier en, hoe ironisch: jijzelf. Die bierbuik: daar kun je niet omheen. Absoluut een niet te missen exemplaar. Niet erg sexy, een bierbuik voor je veertigste, maar wie ben ik om daar wat van te zeggen? Je bierbuik en jij stralen, barsten van het zelfvertrouwen -en bier- terwijl je met je zelfingenomen glimlach door de school loopt. Jouw paradijsje. Jij zal de wereld eens laten zien wat journalistiek is.
Je hebt een trouwe groep volgers. Makkelijk herkenbaar: zelfingenomen, omhooggevallen bierbuiken, met aan hun zijde uitgewoonde, eveneens bierdrinkende en shag-rokende vrouwen. En jij? Jij bent het hoofd van deze elite. Het is maar waar je trots op bent.

Het liefst zou ik je een keer mee willen nemen om te gaan shoppen. Om je eens een outfit aan te meten die bij je past. Eentje waar je helemaal goed ín past, zeg maar. Ik doe het niet. Het is veel te leuk om je te zien falen met datgene wat de man maakt: kleding. Van de rest moet je het namelijk al helemaal niet hebben.